Wat als AD(H)D, HSP en fibromyalgie één grote gemene deler hebben?
Als reader en remote viewer ga ik op onderzoek uit; ik ga op reis in het energieveld van iemand anders. Alle informatie die naar boven komt in woorden, beelden & gevoelens geef ik door.
En wat mij hierbij is opgevallen is dat er een grote gemeenschappelijke deler is en dat is trauma. Vooral jeugdtrauma of vroegkinderlijk trauma. En dit trauma is nog niet geheeld.
Bij fibromyalgie zie ik daarnaast vaak ook nog iets anders:
Het niet makkelijk vinden om duidelijke grenzen aan te geven dan wel te stellen, maar dat komt eigenlijk ook weer voort uit een trauma.
Ik zeg hierbij niet dat ik een arts of medisch specialist ben, maar wat gebeurt er bij trauma?
Heel kort gezegd: delen van jezelf splitsen zich af, terwijl de herinnering van het trauma nog wel in je lichaam aanwezig is en ook in je hersenen opgeslagen. Alleen wordt dan dikwijls het deurtje dicht en op slot gedaan, omdat je hersenen je willen beschermen.
Pas als jij je weer bewust wordt van je trauma, dit gaat erkennen en doorvoelen, dan kan er heling plaatsvinden.
Hierdoor ga je jezelf verder ontdekken en leren kennen. En daarbij leer je ook al je talenten en gaven te ontsluiten. Het is eigenlijk een heel mooi mechanisme. Ik zeg hierbij niet dat het makkelijk is. Het kan heel diep gaan; pijnlijke gevoelens komen naar de oppervlakte.
Durf je dat niet alleen aan? Kijk dan bij wie je je veilig genoeg voelt.
En ik ben er ook voor je.
Mét kenmerken van ADD, HSP, hypermobiliteit en fybro. Ik ben bekend met depressiviteit, negatieve gevoelens & gedachtes, vele pijnklachten en totale ontreddering.
Hoe zou het zijn als we allemaal onze trauma’s echt gaan doorleven? En weer de totale liefde voor onszelf gaan voelen?